سال ها رفت و هنوز
یک نفر نیست بپرسد از من
که تو از پنجره عشق چه ها میخواهی؟
صبح تا نیمه شب منتظری
همه جا می نگری
گاه با ماه سخن میگویی
راستی گمشده ات کیست؟
کجاست؟
صدفی در دریاست؟
نوری از روزنه ی فرداهاست؟
یا خداییست که از روز ازل ناپیداست؟

یادش بخیر کودکی! قهر میکردیم تا قیامت ......

 و لحظه ای بعد قیامت می شد!!!

نمي دانم چه رابطه ايست بين نبودنت با رنگ ها...

دلتنگ تو که مي شوم

زندگي ام سياه مي شود انگار!!!

تو را من، در سکوت محو آن یاس سپید باغ،
تو را در هر ترانه، در هر آواز،
تو را در هرچه باران هرچه طوفان،
تو را در اشک گلبرگ،ضجه باد،
تو را در هر صدایی من صدا کردم.

تو را من در ابرهای غصه آلود،
تو را در آذرخش و نغمه ساز،
تو را من در نگاهم گریه کردم.

تو را من در نفیر پر طنین رعد
تو را من در صدای بی غش سازم
صدا کردم، صدا کردم.

دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود...
تو در کنار من بشینی....؟ محال بود!!!
هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود
چشمان مهربان تو پاک و زلال بود...
پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری
با تو چقدر کوچه ی ما بی مثال بود!!!
نشنید لحن عاشق من را نگاه تو
پرواز چشم های تو محتاج بال بود!!!
سیب درخت بی ثمر آرزوی من
یک عمر مانده بود ولی کال کال بود!!!
گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت
گفتی مجال نیست ولیکن مجال بود!!!
یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود
سهم من از عبور تو رنج و ملال بود!!!
چیزی شبیه جام بلور دلی غریب
حالا شکست وای صدای وصال بود!!!
شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد
اما نه با خیال تو بودم حلال بود!!!

می خواهم امشب از ماه قول بگیرم



که هر وقت دلم برایت تنگ شد



در دایره حضورش تو را به من نشان دهد



می خواهم امشب با رازقی ها عهد ببندم



هر وقت دلم هوای تو را کرد



عطر حضور مهربان تو را با من هم قسمت کنند



می خواهم امشب با دریای خاطره ها قرار بگذارم



که هر وقت امواج پر تلاطم یادها



خواستند قایق احساس مرا بشکنند



دست امید و آرزوی تو مرا نجات دهد



می خواهم امشب با تمام قلب هایی



که احساس مرا می فهمند و می شنوند



پیمان ببندم که هر وقت صدای قلب بی قرارم را هم شنیدند



عشقم را سوار بر ضربانهای بی تابی



به تو برسانند . . .

برگ های خاطره ها به آرامی میریزند

و من بلندشان میکنم و آنها را گرد هم میآورم

چون از دیروز ، امروز ،فردا و تا وقتی که زندگیم ادامه دارد

بخاطر داشتن چون تویی خوشحال خواهم بود .

نمی دانم...!!!

چرا ما انسانها عادت داریم  آبی وسیع آسمان را رها کنیم!!!

و جذب آبی کوچک چشمانی شویم که عمقی ندارد!!!

و می دانیم روزی بسته خواهد شد!!!

مردان هم قلب دارن...!!

فقط صدایشان...!!

یواش تر از صدای قلب یک زن است...!!

مردان هم در خلوتشان...!!

برای عشقشان گریه میکنند...!!

شاید ندیده باشی...!!

اما همیشه اشک هایشان را...!!

در آلبوم دلتنگیشان قاب میکنند...!!

هر وقت زن بودنت را میبینم...!!

سینه ام را به جلو میدهم...!!

صدایم را کلفت تر میکنم...!!

تا مبادا...!!

لرزش دست هایم را ببینی...!!

مرد که باشی...!!

دوست داری...!!

از نگاه یک زن مرد باشی...!!

قفس برای پرنده هاست
اما کدامین پرنده قفس را دوست دارد
من پرنده نیستم
اماسال هاست که دلم
درقفس تنهایی محبوس است
دستی کوٍ تا این قفس را بگشاید
وپرواز رابرمن بیاموزد؟