چقدر برای من عزیزی!

دوست داشتنت برایم عادت شده!!


حالا این روزها تو نیستی

و من نمی دانم چطوری نشانت بدهم

که قدر همه داشته هایم دوستت دارم!

دیشب وقتی با بوی دلتنگی هایم آمدی

ماه هم مثل من هول کرده بود!

چهره اش را دیدی؟!زرد زرد بود...

هیچ نگفتی و باران نگاهت را بر چشمانم باریدی

نپرسیدی از حالم

می خواستم بگویم...

می خواستم از انتظار تو بگویم...

که چه زجری بود اما این دلم صدایش در نمی آمد

انگارلال شده بود !!

دیدمت که می روی دوباره خواستم فریاد بزنم نه !!

انتظار دوباره نه!!

وقتی از خواب پریدم

بالشم بوی دلتنگی می داد

دوباره کی برمی گردی؟!

چقدر حرف بود و من فقط سکوت کردم!

چقدر حرف هست و من فقط سکوت می کنم!

رفتنت را سکوت کردم!

انتظار بازگشتت را سکوت کردم!

حالا آمدنت را هم سکوت می کنم!

داشتنت را هم ...!!

دوست داشتن گاهی سخت می شود!

دوستش داری و نمی داند...

دوستش داری و نمی خواهد...

دوستش داری و نمی آید...

دوستش داری و سهم تو از بودنش، تصویری است فقط...

رویایی است در سرزمین خیالت!

دوستش داری و سهم تو از این همه، تنهایی است!!

همیشه تاریک می آیی!

تکه ای از خوابم را می ربایی،
و آشفته ترین شب جهان را در جانم می ریزی!

این گونه بی قرارم مکن!

یک بار با چراغ بیا!
چیزی گزیده تر ازخوابم می یابی!

" رویاهایم را
که در پشت پلک هایم به تماشایت به خواب رفته اند!!

چرا با این که می دانم

از آن من نخواهی بود

ولی ....

با تار و پودم

برایت خانه می سازم؟؟!!

همه ی زندگیم را هم که بگردی
ردی از خودت پیدا نمی کنی!
پنهانت کرده ام من
چون گنجی
گوشه ی دلم!!

این روزها برایم هیچ ننوشتی
ولی من خواندمت
و سرودمت
در همه ی تنهائیهایم
اکنون دریافتم
که مرا از احساسم گریزی نیست
که هزاران سال است
تو را می جویم
و نمی یابم...

در ابری ترین فصل چشمانت

وقتی رنگین کمان

در انعکاس نور اشک هایت..

در امتدادآبی رنگ

آن نگاه بی حیا وجسور

نمایان شد...

آرزو کردم ای کاش.

هیچگاه پلک نزنی

چون غروب روزهای قشنگ بارانی

همیشه دلگیر است

چند خط بعد از دلتنگی

چند خیابان بعد از آشفتگی و دلهره

چند پله نرسیده به سقوط

پشت دیوار محبتت

ایستاده ام!

ببین چه ساده نشانی ها را برایت می نویسم!!!