برگ های خاطره ها به آرامی میریزند

و من بلندشان میکنم و آنها را گرد هم میآورم

چون از دیروز ، امروز ،فردا و تا وقتی که زندگیم ادامه دارد

بخاطر داشتن چون تویی خوشحال خواهم بود .

نمی دانم...!!!

چرا ما انسانها عادت داریم  آبی وسیع آسمان را رها کنیم!!!

و جذب آبی کوچک چشمانی شویم که عمقی ندارد!!!

و می دانیم روزی بسته خواهد شد!!!

مردان هم قلب دارن...!!

فقط صدایشان...!!

یواش تر از صدای قلب یک زن است...!!

مردان هم در خلوتشان...!!

برای عشقشان گریه میکنند...!!

شاید ندیده باشی...!!

اما همیشه اشک هایشان را...!!

در آلبوم دلتنگیشان قاب میکنند...!!

هر وقت زن بودنت را میبینم...!!

سینه ام را به جلو میدهم...!!

صدایم را کلفت تر میکنم...!!

تا مبادا...!!

لرزش دست هایم را ببینی...!!

مرد که باشی...!!

دوست داری...!!

از نگاه یک زن مرد باشی...!!

قفس برای پرنده هاست
اما کدامین پرنده قفس را دوست دارد
من پرنده نیستم
اماسال هاست که دلم
درقفس تنهایی محبوس است
دستی کوٍ تا این قفس را بگشاید
وپرواز رابرمن بیاموزد؟

توی  ظلمت این شب سیاه

فقط دنبال دست های تو میگردم

اما ...

تنهایی چه مهربان دستم را می گیرد

لبخند میزند و به گرمی دستم را میفشارد

آه آشنای قدیمی ام چه خوب حداقل تو اینجایی!!!

دوست داشتن هميشه گـــفتن نيست گاه سکوت است و گاه نگــــــاه ...

غـــــريبه آشنا !

اين درد مشترک من و توست

که نمي توانيم در چشمهاي يکد يگــرنگــــاه کنيم...

دلـــم بـراي نگـــاهت، چقـدر دلتنگ است...

نفسهای تو
زندگی من است....
وقتی خیال آسوده من
در سرانگشت نوازشهایم
گیسوان خاکستری ات را
بوسه میزند...
ساعتها با تو زندگی میکنم ...
روزها با لب تو لبخند میزنم
و در قلبم
تو را می پرستم
بوسه باران شبانه ها را به آسمان خانه مان
می چسبانیم
و در این لحظه های ناب
و در تمام لحظه های زندگی من
تا آخر عمرم
نفس های تو
زندگی من است ....

دوستت دارم ...

اگر ذره ای کلام

قطره ای اشک

ثانیه ای درنگ می کردم

قلب شیشه ای ام

از پس تندیس سنگی جان

بیرون می جهید و

اسرار مهر ورزیم

در نوای گوش نواز تو نهان بود

شوقی تا کران جنون

عیان می شد.

دهان که به سخن باز کردی

بوی رفتن را احساس کردم !

و من چه کودکانه فکر می کردم

با آدامس نعنایی...

می شود سرنوشت را تغییر داد !!!!

می دانم

روزی با تن خسته و خیس ،

سوار بر قطرات درشت باران

بر ناوادنهای چشمم فرود می آیی

در میان انبوه مژگانم میزبان خواهم بود

و در آن لحظه چشمانم

را برای همیشه می بندم تا دیگر دوریت را حس نکنم...