دلم برای كسی تنگ است كه زیبایی روح را می ستاید

 مهربانی را دوست دارد

گذشت را می فهمد

سادگی را زیور می داند

وفا را گوهر

دلم برای كسی تنگ است كه چشمان خیس از اشك را می بوسد

و با سر انگشت مهربانش آبی آسمان را نشان می دهد

كسی كه به خاطرم آفتابی می شود...

مترسک آنقدر دست هایت را باز نکن...

کسی تو را در آغوش نمیگیرد...

ایستادگی همیشه تنهایی دارد!!!

اگر به راستی خواستن توانستن بود
محال نبود وصال!
و عاشقان که همیشه خواهانند
همیشه می توانستند تنها نباشند!!!

با تو خواهم بود...

هر کجا که باشی!

ذهنت را سرشار از امید خواهم کرد...

دیگر هیچگاه غم به سراغت نخواهد آمد!

حتی اگر الان بعداز ظهر دلگیر جمعه باشد!!!

درخت وجودت را رها کن...

 تا خودش هر لحظه از بودنش تجربه کند!!!

بدون عجله برای زودتر به فردا رسیدن...

فرداها هیچوقت تمام نمی شوند!!!

اما لحظه اکنونت دیگر بر نمی گردد و همین زمان به پایان می رسد...!!!

دانه احساسی که پاشیدی

چطور خیال پرواز را

از سر این پرنده پراند!!!

تنهايي را دوست دارم زيرا بي وفا نيست...

تنهايي را دوست دارم زيرا عشق دروغي در آن نيست...

تنهایی را دوست دارم زیرا آن را تجربه کردم...

تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند هم تنهاست...

تنهایی را دوست دارم زیرا

در کلبه تنهایی هایم در انتظار خواهم گریست و انتظار کشیدنم را پنهان خواهم کرد... 

من از سواحل خطوط ظلمت فریاد می كشم!
خا كسترم را در قطره ای كن...
با دریایی از اندوه
مر ا لبریز كن!
تا صبحی دیگر...
طلوعی دیگر...

هستند آدمهایی که در رویا بسر می برند،

آدمهایی هم به واقعیت تن می دهند،

همچنین کسانی وجود دارند که یکی را به دیگری تبدیل می کنند.

انسان مجموعه ای از آنچه که دارد نیست ؛

بلکه انسان مجموعه ای است از آنچه که هنوز ندارد، اما می تواند داشته باشد.

همیشه از خدا میخواهم آنچه شایسته توست به تو بدهد نه آنچه آرزو داری

زیرا گاهی آرزوی تو کوچک است و شایستگی تو بسیار...

دوستش می دارم

چرا که می شناسمش به دوستی و یگانگی،

- شهر

همه بیگانگی و عداوت است -

هنگامی که دستان مهربانش را به دست می گیرم

تنهایی غم انگیزش را در می یابم.

اندوهش

غروبی دلگیر است

در غربت و تنهایی،

همچنان که شادیش طلوع همه آفتاب هاست...